Konstrukcje wsporcze obudowy ścian i dachu hali

Względy wytrzymałościowe sprawiają, iż powierzchniowe elementy osłonowe (płyty ścienne, dachowe, okna, wrota itp.) wymagają stosunkowo gęstej siatki linii podparć. Tylko w nielicznych sytuacjach projektowych obciążenie zewnętrzne z elementów osłonowych obudowy hali jest przekazywane na główne elementy poprzeczne, np. w dachach bezpłatwiowych.

W celu oparcia elementów osłonowych w dachach hali stosuje się najczęściej płatwie, w ścianach zaś rygle oraz slupy pośrednie. Płatwie oraz rygle ścian bocznych są to elementy usytuowane równolegle do osi podłużnej hali, rygle ściany czołowej są rozmieszczone prostopadle do tejże osi. O ile płatwie opierają się bezpośrednio na pasach górnych rygli głównych układów poprzecznych, to w przypadku rygli ścian bocznych względy ekonomiczno-wytrzymałościowe często sprawiają, iż do ich oparcia stosuje się dodatkowe słupy pośrednie (słupy obudowy). Słupy pośrednie w ścianach szczytowych wprowadza się zazwyczaj z uwagi na duży rozstaw slupów głównych układów poprzecznych. W celu zmniejszenia przekrojów rygli ściennych stosuje się wówczas dodatkowe słupy pośrednie w ścianie szczytowej. W ścianach bocznych, w zależności od rozstawu układów poprzecznych, rygle ścienne wspierają się bezpośrednio na słupach głównych lub głównych i pośrednich, a czasami tylko na pośrednich. Zarówno w przeszłości, gdy do budowy ścian stosowano cegły lub bloczki z lekkich betonów, jak i współcześnie, gdy powszechnie wznosi się ściany z płyt warstwowych, kaset ściennych i blach fałdowych, elementy te współpracują w przenoszeniu obciążeń z prętowym (wsporczym) szkieletem nośnym. Murów (z elementów drobnowymiarowych) i płyt żelbetowych jako elementów osłonowych budynków halowych nie stosuje się obecnie często z uwagi na ich duży ciężar oraz pracochłonne roboty wykończeniowe.

Zbliżone zadania konstrukcyjne i sposób wytężenia płatwi i rygli ściennych sprawiają, iż rozwiązania konstrukcyjne tych elementów są często podobne. Dlatego też powstały wyspecjalizowane firmy produkujące elementy konstrukcji wsporczych obudów ściennych i dachowych budynków. Proponują one kompleksowe rozwiązanie konstrukcyjne samonośnych układów do powierzchniowych elementów obudowy hal. Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż stosowane w takich systemowych rozwiązaniach stężenia i usztywnienia zapewniają dostateczną sztywność tylko konstrukcji wsporczej obudowy, a główny ustrój nośny hali musi mieć niezależny system odpowiednich stężeń.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *