Zasady rozmieszczania łączników w połączeniach blach fałdowych

Zasady rozmieszczania łączników w połączeniach blach fałdowych. Graniczne odległości łączników (o średnicy d) wynoszą:
—    między łącznikami nie mniej niż 4d lub 40 mm, a nie więcej niż 10d,
—    od krawędzi w kierunku działania siły nie mniej niż 3d lub 20 mm,
—    od krawędzi w kierunku prostopadłym do działania siły nie mniej niż 30 mm.

tmp1789-1Zasady rozmieszczania łączników w połączeniach blach fałdowych.

Częstym błędem projektów obudowy z blach fałdowych jest nieuwzględnianie konsekwencji przyjętych schematów statycznych płyt pokrycia ścian lub dachów. Obciążenie konstrukcji wsporczej blach fałdowych (płatwi, rygli ściennych, dźwigarów dachowych, słupów) „zbiera” się z rozstawu między podporami, a więc jak dla ustrojów jednoprzęsłowych. W przypadku przyjęcia np. dwuprzęsłowych blach fałdowych ich reakcje na podpory pośrednie są o 25% większe niż w ustrojach jednoprzęsłowych. Jeśli styki tych blach fałdowych są usytuowane w jednej linii, występuje przeciążenie co drugiej płatwi (rygla) wskutek zwiększonej o 25% reakcji podpory pośredniej płyty osłonowej.

Zbliżone wytężenie konstrukcji wsporczej płyt osłonowych uzyskuje się, układając dwuprzęsłowe blachy fałdowe tak, aby ich styki były usytuowane mijankowo, w sposób pokazany na rysunku.

tmp72a1-2Mijankowe rozmieszczenie blach fałdowych na połaci dachu: J -jednoprzęsłowa blacha fałdowa, 2-dwuprzęsłowa blacha fałdowa, 3- płatew.

W takiej sytuacji należy dać w przęsłach skrajnych jednoprzęsłowe blachy fałdowe o odpowiedniej nośności (zmieniając przekrój albo rozpiętość przęsła łub uciąglając je w płytę trójprzęsłową). W przypadku ułożenia styków płyt osłonowych w jednej linii (np. na jednej płatwi) i zastosowania wieloprzęslowych blach fałdowych należy w analizach statyczno-wytrzymałościowych uwzględnić zróżnicowane obciążenie ich konstrukcji wsporczych.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *