Zasady rozmieszczania pionowych stężeń podłużnych dachów kratowych hal

tmp508-1Zasady rozmieszczania pionowych stężeń podłużnych dachów kratowych hal:: W —wiązar, P – płatew, ST – stężenie międzywiązarowe, Ł – pręt podłużny.

Stężenia międzywiązarowe należy rozmieszczać według normy w środku rozpiętości dźwigara lub gęściej, a w odniesieniu do dźwigarów ze słupkami podporowymi również w linii podpór. Odstęp między tymi stężeniami nie powinien być większy niż 15 m (rys.a, b i c). Zgodnie z normą kratowe dźwigary dachowe powinny być połączone stężeniami pionowymi podłużnymi co najmniej w polach, w których występują poprzeczne stężenia połaciowe. Znaczy to, iż w uzasadnionych przypadkach stosuje się je również na całej długości dachu hali. Na przykład w halach z suwnicami o udźwigu większym niż 15 Mg należy stosować stężenia pionowe na całej długości dachu obiektu.

Pionowe stężenia podłużne kratowych dachów hali umieszcza się co najmniej tam, gdzie występują stężenia połaciowe poprzeczne (rys.f), na całej długości obiektu (rys.d) lub w wybranych polach (rys.e). Rozmieszczenie stężeń jak na rys.e stosuje się m.in., jeśli konstrukcja dachowa jest montowana w sposób blokowy. Każdy blok składa się z dwóch wiązarów i płatwi wraz ze stężeniami połaciowymi, a niekiedy i z pokryciem dachowym, jest ponadto zaopatrzony w pionowe stężenia podłużne. Po ustawieniu takiego zespołu konstrukcyjnego stężenia pionowe podłużne nie są najczęściej rozbierane.

Obciążenie od wiatru działające równolegle do kalenicy sprawia, że jest niezbędne zastosowanie niezależnych stężeń świetlików podłużnych. W celu prostego przekazania obciążeń z konstrukcji hali na fundament zaleca się stosowanie stężeń podłużnych świetlików i słupów w tym samym polu, w którym znajduje się stężenie połaciowe poprzeczne.

Układy geometryczne prętów pionowych stężeń podłużnych dachów hal pokazano na rysunku poniżej.

tmp508-2Przykłady pionowych stężeń podłużnych dachów hal: W – wiązar; ST – stężenie pionowe podłużne (międzywiązarowe), Z – zastrzał, P— płatew kratowa.

Często jako pasy górne tych tężników wykorzystuje się pręty płatwi pełnościennych. Przy małym rozstawie wiązarów w stosunku do ich wysokości stosuje się rozwiązania podane na rys.a, b. Aby uniknąć ostrych kątów wykratowań prętów tężników, jako usztywnienia podłużne dachów stosuje się kratownice pokazane na rys.c-h. Płatwie kratowe (używa się ich do rozpiętości większych niż 10 m) są często wykorzystywane jako część pionowego stężenia podłużnego dachu hali (rys.i). Wówczas przypodporowe węzły dolne płatwi kratowych są połączone prętem-zastrzałem z dolnym pasem rygla kratowego. Tworzy się wtedy rama kratowa, zwłaszcza gdy tężnik pionowy jest ciągły na całej długości budynku.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *