Schematy pionowych stężeń podłużnych słupów hal: 1- słup główny, 2 – słup pośredni, 3 – element stężenia międzysłupowego, 4 – rygiel ścienny.
Schematy pionowych stężeń podłużnych słupów hal pokazano na rysunku. Międzysłupowe stężenia pionowe podłużne hal stosuje się jako kratowe (rys. a-f), ramowo-kratowe (rys. g—k), rzadziej jako ramowe (rys. l). Stężenia kratowe umieszcza się zwykle między pasami słupów. Elementami tych kratownic są pasy sąsiednich słupów, krzyżulce; a niekiedy również rygle ścienne jako słupki (rys.a-d). W konstrukcji usztywnień podłużnych hali pokazanych na rys. a i b wykorzystuje się rygle ścienne, a w pokazanych na rys,c i d – słupy pośrednie i rygle jako elementy nośne stężeń. Są one stosowane w halach bez suwnic lub z suwnicami o małym udźwigu.
W halach wysokich, a także z suwnicami o dużych udźwigach stosuje się stężenia portalowe (rys.h-k). Mają one również zastosowanie wtedy, gdy w ścianach podłużnych występują bramy lub w ciągach komunikacyjnych między ramami wzdłuż osi poprzecznej w halach wielonawowych. Stwarza się wówczas możliwość swobodnego wykorzystania przestrzeni między slupami. Stężenia pionowe podłużne słupów hal, pokazane na rys. e-k, są niezależnymi konstrukcjami usztywniającymi budynek. Jeżeli zastosowano tężniki ramowe (rys. l), slupy główne, stanowiące jednocześnie ich elementy nośne, mają odpowiednio ukształtowany przekrój poprzeczny (rys. m).
Stężenia typu X (rys. a, e, f) wykonuje się z wiotkich prętów, w założeniu iż będą one tylko rozciąganymi elementami stężenia (w przypadku obciążeń ściskających ulegną sprężystemu wyboczeniu).
W halach z podłużnymi świetlikami i suwnicami natorowymi stosuje się niezależne stężenia tych elementów. Obciążenia od wiatru działającego równolegle do kalenicy sprawiają, że jest niezbędne zastosowanie stężeń świetlików wzdłuż osi podłużnej hali. W przypadku hal z transportem podpartym obciążenie suwnic natorowych od hamowania mostu (równoległe do toru jezdnego) Hr jest przekazywane przez belkę podsuwnicową na słupy. To obciążenie jest skierowane prostopadle do płaszczyzny układów poprzecznych i musi być przejęte przez stężenie podłużne w linii słupów hali. W takich sytuacjach projektowych często stosuje się w linii słupów górne stężenie podłużne, przejmujące obciążenie z dachu, i dolne stężenie, które — oprócz oddziaływań stężenia dolnego — przejmuje obciążenia od hamowania suwnicy. Wówczas stężenia dolne daje się w osi belki podsuwnicowej. Na rysunku poniżej pokazano przykład rozmieszczenia stężeń w hali ze świetlikami podłużnymi i suwnicą natorową. W celu prostego przekazania obciążenia z konstrukcji hali na fundament zaleca się stosowanie stężeń podłużnych, świetlików 7, słupów w częściach nadsuwnicowej 2 i podsuwnicowej 3 w tym samym polu, gdzie znajdują się stężenia połaciowe poprzeczne 4.
Rozmieszczenie stężeń pionowych podłużnych w hali ze świetlikami podłużnymi i suwnicą natorową; 1 stężenie świetlika, 2 – stężenie słupów w części nadsuwnicowej, 3 – stężenie słupów w części podsuwnicowej, 4 – stężenie połaciowe poprzeczne.