Wkręty samogwintujące i samowiercące używane do łączenia płyt warstwowych mają większą długość i inną konstrukcję niż stosowane do łączenia np. blach fałdowych. Są one wyposażone w dodatkowy gwint współpracujący z zewnętrzną okładziną płyty warstwowej.
Połączenie płyty warstwowej PW8 z płatwią: 1 – płyta warstwowa, 2 – blacha osłonowa; 3 – śruba, 4-listwa stykowa nasuwana na stopkę płatwi; 5 – płatew, 6 – pasek papy lub folii, 7-wkładka poliuretanowa.
Płyty warstwowe muszą być bardzo starannie montowane (między innymi w celu zapewnienia szczelności styków). Mocuje się je do płatwi lub rygli ściennych bezpośrednio wkrętami samogwintującymi lub samowiercącymi, śrubami połączonymi z blachą stykową nasuwaną na stopkę płatwi bądź specjalnymi zaczepami z blachy i łącznikami rozprężnymi.
Połączenie płyty warstwowej Atlantis i cokoły ściany zewnętrznej (a) oraz z ryglem (b): 1 – płyta warstwowa, 2 – łącznik rozprężny, 3 – zaczep z blachy, 4 – rygiel, 5 – nit jednostronny, 6 – kątownik cokołowy, 7- folia aluminiowa, 8 – kit silikonowy lub butylowy, 9 – okapnik, 10 – cokół.
Do montażu płyt warstwowych stosuje się ponadto obróbki blacharskie, listwy z żywic poliestrowych, blachy łączące (elementy oferowane zazwyczaj przez producentów płyt), a także nity jednostronne, blachowkręty, łączniki rozprężne, wkładki styropianowe, uszczelki poliuretanowe, kit butylowy lub silikonowy.
Przykłady rozwiązań konstrukcyjnych połączeń płyt warstwowych z konstrukcją wsporczą (płatwią, slupem, ryglem) pokazano na rysunkach.
Połączenie płyt warstwowych Alamentti w styku ściany z dachem (a) oraz ze słupem (b): 1 – płyta warstwowa, 2 – wkręt samowiercący do płyt warstwowych, 3 – wkręt samowiercący, 4 – nit jednostronny, 5 – śruba, 6 – obróbka kątowa, 7 – obróbka stykowa, 8 – rynhak; 9 rynna, 10— okapnik. 11 – przekładka z:papy;izolacyjnej,impregnowana uszczelka poliuretanowa, 13 – silikon, 14 – wełna mineralna, 15, 16 – uszczelka, 17 – rygiel, 18 – słup.
W teoretycznych modelach szacowania nośności zginanych płyt warstwowych przyjmuje się, iż okładziny zewnętrzne przenoszą siły osiowe od momentu zginającego, rdzeń zaś pracuje wyłącznie na ścinanie. Tak oszacowane nośności są zazwyczaj weryfikowane doświadczalnie. Katalogi i informatory dostarczane przez producentów płyt warstwowych podają największe dopuszczalne rozstawy podpór ustrojów jedno- i wieloprzęsłowych, w zależności od obciążeń zewnętrznych (bez ciężaru własnego osłony). Projektowanie obudowy z płyt warstwowych sprowadza się do doboru z katalogów odpowiedniego rodzaju płyty, tak aby były spełnione żądane wymagania cieplno-wilgotnościowe i akustyczne, oraz sprawdzenia stanu granicznego nośności i użytkowania. Ważnym zagadnieniem w tym przypadku jest zaprojektowanie również odpowiednich połączeń płyt warstwowych z jej konstrukcją wsporczą. Nośność obliczeniowa niektórych typów połączeń jest często uwarunkowana stanem granicznym użytkowania i jest zdecydowanie mniejsza niż nośność połączeń blach fałdowych.