Schematy konstrukcji świetlików szedowych: 1 – oszklenie, 2 – wiązar płaski, 3 – wiązar przestrzenny, 4 – pełnościenny dźwigar dachowy, 5 – płatew kratowa, 6 – płatew pełnościenna, 7-słupek, 8 – ściąg, 9-podpora.
Konstrukcje świetlików szedowych pokazano na rysunku. Ustawiając pionowo lub odpowiednio pochylając wiązary i opierając płatwie jednym końcem na pasie górnym jednego dźwigara dachowego, a drugim końcem na pasie dolnym następnego, uzyskuje się tzw. świetliki pilaste lub szedowe (rys.e, f), w których oszklenie występuje w płaszczyznach przed wiązarami. Takie Świetliki dają korzystne rozproszenie światła, gdy są skierowane ku północy. Pionowe ustawienie wiązarów rys. (a, b i c) jest prostsze pod względem projektowania, konstruowania oraz technologii wykonawstwa, gorsze zaś pod względem oświetlenia wnętrza niż w przypadku skośnych świetlików szedowych (rys.d-e), które ustawia się najczęściej pod kątem 60 lub 75°.
Przykład rozwiązania konstrukcyjnego świetlika trójkątnego pokazano na rysunku. Składa się on z elementów wysyłkowo-montażowych SDi oraz łącznika kalenicowego L. Elementy te są ze sobą i do płatwi łączone na montażu na śruby. Elementy wysyłkowo-montażowe SDi tworzą szczebliny z teowników 50 x 50 x 6 połączonych wieńczącymi kątownikami 20 x 20 x 2 i 60 x 60 x 5. Rozstaw szczeblin świetlika wynosi około 600 mm. Jako kalenicowy element łącznikowy zastosowano kątownik 75 x 75 x 6. Szczebliny u dołu opierają się na dwuteowniku 80 PE.