Stężenia hal stalowych

tmpbf90-1Rozmieszczenie stężeń w hali o konstrukcji stalowej: a) T1 – stężenie połaciowe poprzeczne, T2 – stężenie pionowe podłużne dachu, T3 – stężenie połaciowe podłużne, T4 – stężenie pionowe podłużne słupów, T5 – stężenie wiatrowe ściany czołowej; T6:-stężenie wiatrowe ściany podłużnej, T7 – stężenie pionowe ściany szczytowej oraz schemat podpierającej tarczy prętowej; b) Ti – pręty podpierające, E – element podpierany.

Stężenia, oprócz nadania stateczności całej konstrukcji lub jej elementom, przenoszą obciążenia poziome od wiatru i urządzeń transportowych w kierunku prostopadłym do płaszczyzny obciążeń nośnych układów poprzecznych hal. Uzyskuje się w ten sposób współdziałanie w przenoszeniu wytężeń między różnymi częściami szkieletu nośnego w przestrzeni budynku (przestrzenne wytężenie ustroju nośnego hali).

Stateczność i dostateczna nośność konstrukcji budowli powinna być zapewniona nie tylko w fazie eksploatacji, ale również w trakcie transportu i montażu oraz podczas rozbudowy i remontu. Stąd też obok stężeń stałych stosuje się stężenia tymczasowe (np. na czas montażu konstrukcji). W halach o konstrukcji stalowej występują najczęściej stężenia prętowe. Funkcję usztywnień mogą spełniać również tarcze betonowe, ceramiczne (stropy, ściany), a także obudowa ścian i dachów z kaset ściennych lub blachy falistej bądź fałdowej.

W zależności od roli, kształtu i miejsca w konstrukcji hali rozróżnia się stężenia:
—    dachowe:
—    poziome poprzeczne (połaciowe poprzeczne) T1,
—    poziome podłużne (połaciowe podłużne) T3,
—    pionowe podłużne (międzywiązarowe) T2,
—    ścienne:
—    pionowe podłużne słupów (międzysłupowe) T4,
—    pionowe poprzeczne ściany szczytowej T7,
—    poziome podłużne ściany bocznej (wiatrowe) T6,
—    poziome poprzeczne ściany szczytowej (wiatrowe) T5.

Na rysunku pokazano schemat konstrukcji nośnej hali z oznaczeniem poszczególnych rodzajów tężników. Ich zadania konstrukcyjne oraz zasady.kształtowania omówiono w kolejnych punktach tego rozdziału.

Dobór niezbędnych stężeń budynku zależy od rozwiązań konstrukcyjnych ustroju nośnego oraz obciążeń hali. W związku z tym nie wszystkie wymienione oraz pokazane na rysunku stężenia muszą być zawsze zastosowane. Rodzaj niezbędnych stężeń szkieletu nośnego hali ustala się na podstawie analizy geometrycznej niezmienności i sztywności budynku w płaszczyznach połaci dachu oraz ścian podłużnych i szczytowych.

Element można uważać za nieprzesuwnie podparty w płaszczyźnie prostopadłej do swej osi, jeśli jest on połączony z tarczą (prętową lub pełnościenną), która ma zapewnioną stateczność. W przypadku tarcz prętowych Ti tworzą je co najmniej dwa pręty, których osie przecinają się na osi elementu podpieranego, tworząc kąt zawarty w granicach od 60° do 135° (rys. b). Muszą one być połączone z punktami stałymi, które w wyniku działania obciążeń nie zmieniają swego położenia więcej niż o wartości granicznych dla nich przemieszczeń (ugięć, wychyleń, osiadań). Wymaga się ponadto, aby nośność prętów podpierających oraz ich połączeń była większa niż 0,01 maksymalnej sity w elemencie podpieranym (usztywnianym).

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *