Omawiając ogólną charakterystykę i budowę strukturalną hal, wskazywano na konstrukcyjną rolę stężeń jako bardzo ważnego elementu nośnego przestrzennego szkieletu budynku. Płaskie układy poprzeczne hal są samostateczne i wystarczająco sztywne w swej płaszczyźnie. Spełniają one warunek geometrycznej niezmienności oraz sztywności na obciążenia działające w ich płaszczyźnie (prostopadłe do osi podłużnej hali). W przeciwieństwie do układu poprzecznego podłużne ustroje nośne hal są z reguły o węzłach i połączeniach przegubowych. Dotyczy to zarówno połączeń układów poprzecznych z fundamentami, jak i połączeń rygli dachowych i słupów głównych tychże z płatwiami i ryglami ściennymi.
Na rysunku pokazano konstrukcję hali stalowej o ramowych (pełno-ściennych) układach poprzecznych. Geometryczną niezmienność i sztywność budynku w płaszczyźnie xy zapewnia przyjęty schemat statyczny poprzecznych ustrojów nośnych hali (rys. d). Przestrzenny ustrój nośny budynku halowego jest jednak geometrycznie zmienny w płaszczyźnie yz (podłużnych ścian bocznych — rys.a) oraz odkształcalny w płaszczyźnie xz (połaci dachowej hali — rys. b). Dlatego też w celu zapewnienia geometrycznej niezmienności i sztywności caiej konstrukcji zarówno w trakcie jej montażu, jak i podczas eksploatacji jest niezbędne zastosowanie odpowiednich stężeń Tl w płaszczyźnie ścian podłużnych i T2 w płaszczyźnie połaci dachu (rys. c).
Przedstawiona analiza ma charakter uproszczony i często uzyskanie właściwej sztywności i stateczności konstrukcji wymaga dodatkowych stężeń. Dotyczy to np. hal z kratowymi ryglami dachowymi. Należy wtedy zastosować dodatkowe stężenia dźwigarów kratowych, których zadaniem jest zapewnienie skutecznego przeciwdziałania zmianom kształtu i położenia elementów układu konstrukcyjnego obiektu (rys. a, b, d). Stateczność układu konstrukcyjnego musi być zapewniona w warunkach realizacji, eksploatacji, przy rozbudowie, remontach i demontażu konstrukcji. Sprawdzenie stateczności położenia polega na wykazaniu, że konstrukcja (lub jej części), traktowana jako ciało sztywne, jest dostatecznie zabezpieczona przed przesunięciem, uniesieniem łub wywróceniem. Przez zastosowanie stężeń (nazywanych również tężnikami) we wszystkich płaszczyznach zamykających przestrzeń hali (w ścianach bocznych, szczytowych i dachu) tworzy się geometrycznie niezmienną konstrukcję (najczęściej tarczę prętową).