Główne wymiary hali to rozpiętość ustroju nośnego oraz długość i wysokość obiektu. Hale przemysłowe, składowe, a także duża część hal masowej obsługi mają rzuty prostokątne.
Powierzchnia hali wynika z funkcji lub sposobu jej użytkowania, którą określa architekt i technolog. Maszyny i urządzenia technologiczne oraz instalacje i ciągi transportowe przez swoje rozmieszczenie lub doprowadzenie do stanowisk roboczych wpływają na układ geometryczny hali. Niekiedy instalacje i ciągi transportowe mogą być ściśle powiązane z konstrukcją budynku co determinuje rozwiązania geometryczne układów konstrukcyjnych. Sytuacja jest korzystniejsza, gdy wyposażenie technologiczne nie jest powiązane z konstrukcją obiektu. Wtedy istnieje możliwość swobodnego kształtowania przestrzeni hali i ujednolicenia elementów jej konstrukcji nośnej. W halach o rzutach prostokątnych minimalną postulowaną powierzchnię obiektu koryguje się tak, by boki wydzielonej dylatacją jej części były wielokrotnością modułu poziomego konstrukcji 30M = 3,00 m (w uzasadnionych przypadkach połowy modułu, tj. 1,50 m). Do określenia-wymiarów elementów takich jak okna, wrota, drzwi, a także wysokości słupów proponuje się stosować moduł M — 0,3 ni. Po uzgodnieniu z technologiem powierzchnię obiektu dzieli się na nawy, w których grupuje się stadia (działy) produkcji o potrzebnym zasięgu środków transportu wewnętrznego (np. suwnic). Należy ponadto sprawdzić, czy wewnętrzne słupy hali nie będą ograniczały możliwości właściwej eksploatacji i realizacji założonej funkcji obiektu. Hale buduje się uwzględniając potrzeby założonej technologii, a dostosowanie wymiarów hal bywa konieczne w przypadku zmian technologii produkcji lub funkcji obiektu. Stąd też w analizie ostatecznego ustalenia siatki słupów hali bierze się pod uwagę możliwości zmian jej przeznaczenia w przyszłości i dokonuje uzgodnień z przedstawicielami branż instalacyjnych.
Na rysunku z naniesioną siatką słupów hali pokazano rozmieszczenie urządzeń technologicznych.